عدالت تعاملی در مدرسه، روابط انسانی و اخلاق

روابط انسانی و اخلاق یکی ازنیازهای مشترک جهانی و از لوازم عرضه ارائه اطلاعات و عرصه سیاستگذاری است. نبودِ عدالت تعاملی درمدرسه به رابطه های سلطه جویانه، به اختلال در سازه های برنامه درسی و  غفلت از ضرورت های اجتماعی هم می انجامد.‌ روش :مطالعه تحلیلی توصیفی  انتقادی است و در مقام  روشِِ ارائه تجویز  وراهبرد : ارزشیابی  وسنجش راهبرد و کارآمدی عملی متعادل وهم افزایی معیار مورد نظراین نوشته است یافته ها: بی سوادی، بازماندگی از تحصیل،بی رغبتی به مدرسه یا گریز ازجمع ،مسئله فقر و مسکنت و حاشیه نشینی ها،در جهان که رو به ازدیاد و نیز وخیم تر شدن نیز دارد، تا حدی پیامد رفتار های یکطرفه به طور مشخص ضعف عدالت تعاملی در مدرسه  هم هست.  صورتِ غالبِ معضل به سبب انسداد ارتباطی ذی نفعان و کنشگران است که  می تواند در مدرسه تمام سطوح مشارکت و کیفیت را متزلزل کند و تعامل بین مثلث دانش، قدرت، اخلاق  را به زیان اخلاق ایجاد کند وعارضه یابی، ارتباطات نامطلوب،داوری و ارزشیابی را دشوار می سازد. نتایج:این انسداد به تشکیل "هسته سخت" مدیریتی و حتی "سرمایه اجتماعی تاریک "منجر می شود. می شود گفت ماهیت سرمایه اجتماعی تاریک به مثابه یک هسته ی سخت "غیرقابل نفوذ و در پستو" است ،گاه بوروکراسی-به معنی مثبت آن –را هم  به خدمت خود در می آورد .بحث:مدرسه نیز به مثابه یک سازمان  می تواند دچار سرمایه اجتماعی تاریک شودو شفافیتِ ارزشیابی  وفرایند تصمیم گیری مربوط هم مختل شود. عدالت تعاملی یکی  ازخطوط راهنمای عمل است .عدالت تعاملی هم زمینه وهم انگیزه و هم زهدانِ توانایی در ایجاد و گسترش وفاق اجتماعی و فرایندهای مرتبط با تفاهم و توافق بر سر عمل تربیتی است.